top of page
Zoeken

Praktijkverhaal

Vorige week mocht ik aan de slag met een mannetje van 6 jaar. Hij kwam van ver en samen met zijn moeder had hij ervoor gekozen om een nachtje in een van onze appartementen te verblijven. Zodat we rustig kennis konden maken en er alle tijd was voor hem om te voelen of hij met mij aan de slag wilde. Het zelf de regie hebben, is de belangrijkste voorwaarde om een sessie waarin trauma een rol speelt te kunnen starten. We hielden een ontdekkingstocht door de tuin, waarbij we samen gingen boogschieten, de oude trampoline werd uitgetest en hij zelfs over de balk over het water durfde te lopen. Zijn moeder bleef bewust wat op de achtergrond om hem alle mogelijkheden te geven om te voelen. In de avond kreeg ik van hem akkoord, we konden gaan samenwerken! En een mooie samenwerking werd het!

Hij vertelde mij de volgende dag in de praktijk over de beelden in zijn hoofd waar hij veel last van had. Hij kreeg ze niet weg en kon de film ook niet laten stoppen. Hij was de regie kwijt geraakt. Na een paar rondes van EMDR, was het wel even klaar. We bouwden samen een mooie treinrails. De zware stukken waar hij tegenaan liep, nam ik mee in het spel en laadden we op en in de wagons. Hij bepaalde de plek waar deze nare beelden en gevoelens naar toe mochten gaan en compleet vernietigd mochten worden. Dit ging hem gemakkelijk af. Ook het schoonmaken van zijn hoofd en buik op die plek waar de nare beelden hadden gezeten, lukte hem binnen een paar minuten. Na weer een paar rondjes rondgereden te hebben met de trein, het bouwen van een paar bruggen en veel getoeter, was deze jongeman toe aan een volgende stap. Het zelf stop zetten van de film in zijn hoofd. Hij vond de aan en uit knop in zijn lichaam en kon voor het eerst ervaren dat hij hier zelf zeggenschap over heeft. Na nog een mooi gesprekje over zijn overleden oma en overgrootvader die hem hierbij hielpen volgens hem, kon hij de overtuigingen die hij hierbij had opgeslagen heel goed transformeren. Na het inbouwen van wat wissels in de treinrails, kon de volgende reis beginnen. Het vertrouwen terug krijgen om zelf naar boven te durven gaan in zijn huis, en zonder angst naar zwemles of voetbal te kunnen gaan. We speelden een film af op een bioscoopscherm van hoe de situatie nu is en wat hij daar graag aan zou willen veranderen. Ik paste weer een stukje EMDR toe waarbij hij de goede overtuigingen steeds krachtiger kon voelen worden. Deze kracht lieten wij samen in een mooie edelsteen stromen, zodat hij hier altijd op terug kan vallen als hij zijn eigen kracht even niet meer kan vinden. Zijn reactie was prachtig: wauw, ik wist niet dat magie echt bestaat! We ontdekten dat hij het wel erg fijn zou vinden om uit iedere kamer in zijn huis de enge dingen weg te halen die hij soms kan zien. Het magische hout, de Palo Santo stak hij in zijn broekzak om ook hier zelf mee aan de slag te kunnen gaan.

Na een paar dagen krijg ik een reactie van moeder:

Toevallig liep R gisteren zonder iets te zeggen naar boven om iets te pakken (dat deed hij echt nooooit). Mijn man en ik keken echt heel verbaasd.. Hij heeft het heel fijn gehad, wilde gelijk verhuizen, haha! En wil de volgende keer graag langer blijven. Echt super bedankt!

Zijn eerste stappen zijn gezet, wat een cadeau als je op deze leeftijd al mag ervaren en helemaal voelen dat jij de regie hebt over je gedachten en gevoelens. Wat een topper!


10 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page